Öksüz kalmış iki kardeş gibiyiz; birbirimizden başka kimsemiz yokmuş gibi.
Olanlar bitenler sonunda birbirimize güvenemez olmuşuz ama yanında olmak söz konusu olunca da en çok birbirimize güvenmişiz.
En çok birbirimizi kırmışız ama en çok da birbirimiz için kalp kırmışız.
Güzel günleri zehir edecek kadar bilenmişiz ama bütün o kavganın içinde, hasta yatağının başında yine biz bekleyip kovalamışız kabusları.
Hepsinin de ötesinde, sesimiz hiç karşılıksız kalmamış.
"Bitti" diyeli çok olmuş bir hikaye bu.
Bittiğinden beri bir masalı zamansız yaşıyoruz:
Bir varmışız, bir yokmuşuz.
01022020 -- coming soon
-
Yalnızlıkta 11. yılımı bitirirken o kadar huzurluyum ki! Sanırım ilk kez
bir yıldönümünde bu kadar keyifliyim, o yüzden bunu yazmam lazımdı. Kendime
acı...
5 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder