29 Aralık 2010 Çarşamba

2+2=4 Eder

Yapılan espriye şaşı gözlerle bakacak ve şaka ile kapıyı anca ayırt edebilecek kadar küçükken babam karşıma geçip eliyle "iki" yapar ve sorardı: "Bu kaç?".
"İki"yi öğrendiğimden emin olunca da parmaklarını birleştirip tekrar sorar ve "iki" cevabını alınca pis pis sırıtarak: "Hayır. Kalın bir." derdi.
Bunu yaparak "1+1"in sadece oda sayısına işaret etmediğini; sonucunun ise her zaman "iki" olmadığını öğretmek gibi yüce bir amacı olduğunu söylemek isterdim ama maalesef tek derdi beni sinirlendirip ağlatmaktı.

Şimdi "1+1"in her zaman "2" etmediğini bilecek kadar "birinci çoğul kişi"den haberdarım.
Tek derdim ise henüz "kalın bir" ile "kalın kafalı bir" arasındaki farkın ilk görüşte ayırdına varamıyor olmak.
Zira, "kalın kafalı bir"; "bir" olması gerektiğinin farkında değil.
Hal böyle olunca da "biz" olduk sanırken "ben" ile bir başına kalmak işten bile değil.

8 yorum:

publisher dedi ki...

yazı ne kadar güzelse, hal ve gidişat o kadar kötü demek. aman diyim.

Jane Jones dedi ki...

ters orantıdan muzdaribim azizim.

Jove dedi ki...

cidden güzel anlatmışsın. sonunu boyle beklemıyodum yazının. güzel bağlanmış çok sevdım (Y)

miracsaral dedi ki...

Arkadaş bu ne kadar güzel bir yazı böyle ya. Valla çok keyiflendim, teşekkür ederim ne diyeyim :)

Jane Jones dedi ki...

@jove off =) bilemedim nasıl teşekkür edeyim. =)) açıkcası ben de sonunu öyle beklemiyordum. zira, ben hep hayra yorarım.

@hiç kimse aaa, mutsuzluğumla keyifleniyor. ayıp ayıp... yok sana teşekkür =))

publisher dedi ki...

düzenli aralıklarla uğrayıp "bu yazı çok güzel yaa" diycem sanırım.

Jane Jones dedi ki...

allah dedirtmesin. amin. =)

publisher dedi ki...

bak yine uğradım, yine dedim. dedirtenler utansın. amin.