Yanayım Yanayım Ateşlerde Yanayım

Hazır kardeş demişken oradan doğru yol alayım. Hem de böylece geçen gün hatırladığım olayı da unutmamış olurum.

Onbeş yaş civarlarındaydık, sıkıntıdan ne yapacağımızı şaşırdığımız bir yaz günüydü. Ne aylak bakkal usülü takılacak kadar taşaklı, ne de bir baltayla münasebet kuracak kadar saptık.
Biraz tenis masası başında, biraz sokakta derken mesaimize evde devam etmeye karar verdik. Eve gittiğimizi gören canım (!) kardeşim -ki tahminen 7 yaşlarında o sırada- çok şaşırtıcı bir şey yaparak peşimizden geldi.

Evde de yapabileceğimiz hiçbir şey olmadığı farkedince yanımıza aldığımız ping pong topu ile gereksiz faaliyetlerde bulunmaya karar verdik ve az zamanda çok iş başararak topu yamulttuk.
Genellikle, fen bilimleri ile hiçbir münasebeti olmamışcasına temiz bir beyin ile hayatını sürdüren sevgili arkadaşımın (tesadüf bu ya!) bir fizik kuralını hatırlayacağı tuttu: Isınan hava genleşir.
Bu can alıcı bilgiye dayanarak ping pong topunu çakmak ile ısıtmayı teklif etti. Böylece topun içindeki hava genleşip topu şişerecek ve eski haline getirecekti.

Hayatta tek bir şeye sahip olabilmiş tüm insanlar gibi bu iddiaya körü körüne sadık olduğu için de döktüğüm diller durumda bir değişiklik yaratmadı.
Hoş ya; benim de hoşuma gitmedi top eriyip tutuşunca yüzünde hayalkırıklığını görmek.
Fakat neyse ki bu üzüntüye çok kısa bir süre gark olabildim çünkü "Koş su getir!" dediğim zeki kardeşimin elinde bir bardak su ile kapıda belirmesi fazla uzun sürmedi.

Şanslıyız ki bu olaydan çıkarılan dersler hiçbir zaman unutulmadı. Arkadaşım fizik dersi görmemek, kardeşim de matematik ile ilişkisini belli bir düzeyde tutmak için sözel bölüm seçti.