Asl pls?

Üniversitede ilk yılımda "ucuza konuşturan tarifeler" dönemi henüz başlamamıştı. Benim ise her gün konuşmazsam rahat edemeyeceğim sevgili arkadaşım şehirdışındaydı. Hal böyle olunca teknolojinin bize verdiği yetkiye dayanarak mail, icq, saçmasapan sitelerdeki chat olanağı vs. ne varsa sömürüyorduk.
Bu icq denilen zımbırtıda, msn'de olduğu gibi arkadaş olmana gerek kalmadan mesajlaşabildiğin için ister istemez "18 female istanbul" diye kişi aratan bir sürü gerekli-gereksiz tiple muhatap olmak zorunda kalıyorduk.
Ben de toyum, çift tıklamada bile başarı oranım anca 40%; bir de o zamanlar insan seviyorum, kırmak istemiyorum derken 3-5 kişi ile tanıştım. Tabii hepsi erkek...

Gelgelelim bir gün, -şu anda adını bile hatırlamadığım- benim yaşımda bir üniversite öğrencisi olan çocuğun teki buluşmak istedi. Ağzıma sıçayım ki bana karşı yeterince ısrarcı olursanız yaptıramayacağınız neredeyse hiçbir şey yoktur.

Neyse uzatmayayım, biz buluştuk. Çocuğun bildiği en etkileyici yer olduğu için haftaiçi akşam sekiz olmasına rağmen Kemancı'ya gittik. Bizden başka kimse de yoktu. Etkilenmiştim evet ama tamamen çocuğun salaklığından.
Bir yandan kendini övüp bir yandan da ben biramı içerken "kurbanının eline ilaçlı gazoz tutuşturmuş Nuri Alço" gibi beni izliyordu. Sanırım kafayı bulmamı umuyordu.

Asıl, bütün bu yazıyı yazmama sebep olan cümlesi ise geceye dair en vurucu andı.
Bu çocuk neresi olduğunu hatırlamadığım bir şehirden gelmişti ve İstanbul'da eve çıkmıştı. Ben ise "vira bismillah" durumunda yurtta kalıyordum.
Biramı bitirmeme yakın bana dönüp, gayet normalmiş gibi "İstersen bize gel, duş alırsın rahat rahat?" dedi.
Geçen gün bu olayı hatırladım da... Acaba kokuyor muydum lan?

Not: Bu Saldıray Abi rahatlığı ve yavşaklığına sahip veleti güzel bir hamleyle kısa sürede başımdan savdıktan sonra bir daha görüşmedim. Hatta "sikerim internetini" tavrı ile bildiğimiz-sevdiğimiz telefon kartına dönüş yaptım.